(குழந்தைக்காக) : பாகம்-1

என் பெயர் மீரா. வயது 25. இந்த வயதுக்குள்ளேயே நாலரை வயது, இரண்டரை வயது நிரம்பிய இரண்டு பெண் குழந்தைகளுக்குத் தாய். னாலும் 25 வயது என்று அனுமானம் பண்ண முடியாதபடி உடல்வாகு. சற்றும் முற்றாத முகம். உயரம் 5 அடி 3 அங்குலம். வட்ட முகம். பெரிய கண்கள். சிறிய நெற்றி. எடுப்பான மூக்கு. மெல்லிய உதடுகள். ஒட்டிய வயிறு. பாம்பே ·ப்ளஷ் என்னும் மடிப்புகளெல்லாம் எனக்கு இல்லவே இல்லை. மாநிறத்திற்கும் சற்று தூக்கலான நிறம். மேற்சொன்ன உடலமைப்புக்கு ஏற்றவாறில்லாமல் சற்று புஷ்டியான, சற்றும் தொய்யாத உறுத்¢யான உருண்டு திரண்ட கொங்கைகள். எடுப்பான வட்டமான குண்டி. ரமணனுக்கும் எனக்கும் பிப்ரவரி 1998 இல் கல்யாணம். கல்யாணமாகி ஐந்து வருடங்கள் உருண்டோடி வி ட்டன. அடுத்த பிப்ரவரிக்கு ரம்யா பிறந்து விட்டாள். திவ்யா 2001 இல். ரமணன் குடும்பம் பெரிசு. இரண்டு அண்ணன்கள், கூட்டுக் குடும்பம். இவர்கள் குடும்பத்தில் எல்லொருக்குமே ண் குழந்தைதான் பிறக்குமாம். ரமணன் அப்பாவுக்கு 3 ண் பிள்ளைகள். அப்பாவுடன் பிறந்தவர்கள் இரண்டு பேரும் ண்கள். ரமணன் தாத்தாவுக்கு ஐந்து சகோதரர்கள். நான் கருத்தரித்து பிரசவிக்கும் வரை எங்கள் திருமண வாழ்வில் பிரச்சினை இல்லை. ரம்யா பிறந்த வீட்டில் பிரச்சினை தொடங்கியது. அவர்கள் பரம்பரையிலேயே பெண் பெத்தெடுப்பதே இல்லையாம். நான் குடும்ப வழக்கத்தையே மாற்றி விட்டேன் என்றாள் மாமியார்க்காரி. அடுத்து திவ்யா பி றந்ததும் என் அம்மா வீட்டிலிருந்து தன் விட்டுக்கு அழைத்துப் போகவே இல்லை. ரமணனுக்கோ அம்மாவை எதி ர்த்துப் பேசவும் முடியவில்லை, என்னைத் தள்ளவும் முடியவில்லை. என் அம்மாவீட்டிலிருந்த என்னுடன் வாரா வாரம் வந்து தங்கிச் செல்வார். என்றாலும் அவருடன் எனக்கு செக்ஸில் நாட்டமில்லை. மூன்றாவதும் பெண்ணாய்ப் பி றந்துவிட்டால் என்ன நடக்கும் என்று நினைக்கவே பயமாயிருந்தது. அம்மா வீட்டில் கீழ் போர்ஷனை வாடகைக்கு விட்டிருந்தார்கள். அஷோக் சாந்தி என்று புருஷன் பெண்டாட்டி. அவர்களுக்கு இரண்டு ண் குழந்தைகள். மூன்று வயதில் ஒன்று. மற்றது கைக்குழந்தை அஷோக்கிற்கு மோட்டார் பாகங்கள் தயாரிக்கும் கம்பெனியில் வேலை. மெக்கானிக்கல் இஞ்ச்¢னியர். அஷோக் நல்ல சிவந்த நிறம். நடுத்தர உயரம். 33 வயதாகிறதாம். அதிகம் பேசாத சுபாவம். என் அம்மா அவர்களைப் புகழ்ந்து தள்ளினாள். கீழ்ப் போர்ஷன் தம்பதியர் தங்கம்னா தங்கம் என்றாள். சாந்தியின் பெற்றோர் நாலு தெரு தள்ளி இருந்தனர். சாந்தி என்னுடன் அக்கா, அக்கா என்று ஒட்டிக் கொண்டாள். அவளுக்குப் பெண் குழந்தை வேண்டுமாம். இரண்டாவது பெண்ணாயிருக்க வேண்டும் என்று போகாத கோயில் இல்லை. னால் அவர்கள் வீட்டில் ண் வாரிசு தான் பிறக்கிறதாம். அஷோக் சொன்னது போல் எதுவும் நம் கையில் இல்லை என்றாலும் எனக்கு ஒரு சை தோன்றியது. இந்த அஷோக் மூலம் நான் ஒரு ண் குழந்தை பெற்றுக் கொண்டாலென்ன ! இரண்டு நாளாய் வேடிக்கையாய் ரம்பித்த இந்த யோசனை என்னுள் விஸ்வரூபம் எடுக்க ரம்பி த்தது. இன்று நான் காய் நகர்த்தவும் தொடங்கிவிட்டேன். சாந்தி நேற்று மாலை அம்மா விட்டுக்குப் போனாள். அஷோக் வீட்டில் டி.வி. யில் மூழ்கி இருந்தார். நான் மளமளவென்று சப்பாத்தி குருமா செய்தேன். ஹாட் பேக்கில் வைத்து எடுத்துப் போய் அஷோக்கிடம் சாப்பிடச் சொல்லி பரிமாறினேன். விரும்பிச் சாப்பி ட்டார். அடுத்த நாள் டி.நகர் போவதாகச் சொல்லி சாவி கொடுக்க வந்தவரிடம் நானும் ஷாப்பிங் வருவதாகச் சொல்ல அவரும் என்னுடன் டி.நகர் போத்தீஸில் ஷாப்பிங் வந்தார். குழந்தைகளுக்கு துணி வாங்கி னேன். சந்தடி சாக்கில் அவருக்கும் ஒரு டி-ஷர்ட் பேண்ட் எடுத்துப் பிரஸெண்ட் பண்ணினேன். டிரஸ் ஸென்ஸ் பற்றி என்னுடைய கண்ணோட்டம் அவரைக் கவர்ந்து விட்டதாம். சாந்திக்கு இதெல்லாம் சுட்டுப் போட்டாலும் வராதென்றார். அன்றிரவு அடை அவியல் செய்து எடுத்துச் சென்று பரிமாறினேன். "இப்படி நீங்களாகவே கொடுத்துக் கொண்டுருந்தால் எப்படி ? உங்களுக்கு நான் எதைக் கொடுக்க" என்றார். "உலகத்தில் விலை மதிக்க முடியாத ஒன்றை நீங்கள் எனக்குத் தரமுடியும். இதற்காக நீங்கள் எதையும் இழக்கத் தேவையில்லை". என்று புதிர் போட்டேன். புரியாமல் முழித்தவரிடம் "யோசித்தால் புதிருக்கு விடை கி டைக்கும்" என்றேன். அடுத்த நாள் அவருடைய பிறந்த நாள். ஒரு மலரில் பட்டாம் பூச்சி அமர்ந்து தேன் குடிப்பது போல ஒரு கி ரீட்டிங் கார்டு வாங்கிப் பிரஸெண்ட் பண்ணினேன். அவரும் சாந்தியும் மதியம் சாப்பாட்டிற்கு அழைக்க நான், அம்மா, குழந்தைகள் என்று எல்லோரும் அவர்கள் வீட்டில் சாப்பிட்டோம்.